Raport Komisji Śledczej ds. Domów Matki i Dziecka, który zostanie opublikowany w tym tygodniu, ujawni, że 9 000 dzieci zmarło w zaledwie 18 zbadanych instytucjach.
Raport komisji wykazał, że od powstania w 1922 r. Do zamknięcia ostatniego takiego domu w 1998 r. w tych domach przebywało 56 000 matek i urodziło się w nich 57 000 dzieci.
Raport ujawnia, że z 57 000 urodzonych dzieci 9 000 zmarło – to poziom znacznie przekraczający krajowy wskaźnik umieralności niemowląt w tamtym czasie, przy szczególnie wysokim poziomie zgonów niemowląt w latach czterdziestych XX wieku.
Nikt jednak nie podniósł alarmu, jak wskazuje raport trzyosobowej komisji.
Komisji nie udało się udowodnić ani obalić zarzutu, że instytucjom płacono za organizację adopcji zagranicznych.
Minister ds. Dzieci Roderic O’Gorman ma przedstawić raport rządowi we wtorek. Tego dnia zostanie również udostępniony ocalałym matką oraz dzieciom z „Mother and Baby Homes”.
Wczoraj Taoiseach Micheál Martin, który powiedział, że uważa raport za „szokujący i trudny do odczytania”, potwierdził, że będzie przepraszał ocalałych „w imieniu państwa i społeczeństwa”.
Opisał jako „niezwykle smutne i okrutne” doświadczenie wielu kobiet i dzieci, które przebywały w tych placówkach.
Dodał, że raport podkreśla „bardzo uciskającą” i „głęboko mizoginistyczną” postawę, która była szeroko rozpowszechniona w Kościele i państwie przez większość tego okresu.
Oddał także hołd historykowi Catherine Corless, której oryginalne dzieło dotyczące pochówku 796 niemowląt w nieoznakowanym zbiorowym grobie w domu matki i dziecka Bon Secours w Tuam w hrabstwie Galway doprowadziło do powołania komisji.
Rada Ministrów omówi, „jako absolutny priorytet”, zmianę ustawy o adopcji i śledzeniu, aby umożliwić ludziom dostęp do informacji o ich biologicznych matkach.
Po opublikowaniu raportu Departament ds. Dzieci i Równości zostanie poproszony o przewodniczenie grupie międzyresortowej zajmującej się kwestiami związanymi z systemem zadośćuczynienia dla ocalałych.
Raport stwierdza, że państwo i kościół nie zmuszały kobiet do przebywania w tych placówkach; często przynosili ich tam rodzice lub członkowie rodziny, którzy nie widzieli alternatywy z powodu biedy lub błędnego poczucia wstydu. Jednak kobiety, które trafiały do domów, były często ofiarami przemocy fizycznej, przemocy domowej i gwałtu.
Chociaż raport stwierdza, że nie ma dowodów na seksualne wykorzystywanie kobiet lub dzieci w domach, zawiera on mocne dowody fizycznego i emocjonalnego wykorzystywania zarówno kobiet, jak i dzieci.
Oczekiwano, że kobiety będą szorować podłogi i schody, często traktowano to jako formę kary.
Szokująco, raport ujawnia, że niektóre kobiety były „wyśmiewane” podczas porodu. Te drwiny łączyły ból porodowy z ich stanem stanu wolnego.
W rezultacie doświadczenie porodu było przez niektórych określane jako „traumatyczne”, a wielu opowiadało o tym, jak zmuszono ich do życia z poczuciem „wszechogarniającego piętna i wstydu”.
W osobistych zeznaniach niektórzy mężczyźni opowiadają, jak jako młodzi chłopcy byli wychowywani jako miejscowi robotnicy rolni, w wielu przypadkach „alkoholicy”.
Ci chłopcy mówią, że mogli tylko sporadycznie chodzić do szkoły, gdzie ich trudne doświadczenia trwały.
Jedno ze sprawozdań opisuje, jak młody chłopiec został skierowany do pracy na farmie po szkole, nie był w stanie odrabiać lekcji i następnego dnia został umieszczony poza klasą przez swojego nauczyciela.
W raporcie zauważono, że znaczna liczba młodych mężczyzn urodzonych w „Mother and Baby Homes” ostatecznie wstąpiła do armii w Irlandii gdzie, jak mówią, mieli przynajmniej fizyczne ciepło i pożywienie.
Źródła rządowe twierdzą również, że raport stanowi ważny i mocny komentarz społeczny na temat ewolucji kraju – od szczególnie mrocznej epoki lat czterdziestych do lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku; do wprowadzenia bezpłatnej edukacji na poziomie średnim; przystąpienie ówczesnej EWG; oraz wprowadzenie zasiłku dla matki niezamężnej.